Είχα στο μυαλό μου πώς μπορώ να ξεκινήσω το menu .
Σκέφτηκα τα παιδικά μου χρόνια πατάτες γραβιέρα τηγανιτή ντομάτα
άρωμα φρέσκιας ρίγανης τζάκι ξύλα οπότε ξεκίνησα
παίρνοντας ένα κομμάτι ελιάς, θέλοντας να βάλω τον πελάτη ακουμπώντας να δημιουργήσει εικόνες στο
μυαλό του.
Ένα κομμάτι δεντρολίβανο το οποίο είχα κάψει λίγο ώστε να βγαίνουν
αρώματα .
Πατάτες της οποίες της είχα κλίσει σε σακούλα μαζί με λιαστή
ντομάτα και της μαγείρεψα με την τεχνική sous vide και στην συνέχεια της τηγάνισα σε αγνό παρθένο
ελαιόλαδο Κρήτης.
Θέλοντας να αναγκάσω τον πελάτη να κάνει <<παπαρα >> (όπως
έκανα και εγώ μικρός ) δημιούργησα ένα παξιμάδι αρωματισμένο με ελιά και ρίγανη
και το τοποθέτησα κάτω από της πατάτες.
Τρελαινόμουν όταν η γιαγιά μου έτριβε πάνω από της πατάτες κεφαλογραβιέρα
οπότε έφτιασα ένα Χιόνη από γραβιέρα.
Και τέλος ένα κομμάτι γραβιέρα το οποίο είναι γεμισμένο με
κουλι φράουλας και παναρισμενο με παξιμάδι καλαμποκιού.
Το πιάτο σερβίρετε σαν amuse
bouche και χωρίς μαχαιροπήρουνα θέλησα να ξυπνήσω και την αίσθηση της αφής ……..
Ο chef βγαίνει στον πελάτη να γνωριστεί τους παρακαλεί να ακουμπήσουν
το κομμάτι την ελιά και παράλληλα με το πάθος του για το πιάτο αρχίζει και το προσφωνεί
την ιστορία …….
το πιάτο έκλεψε την παράσταση !!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου